نوجوان کاراته‌کار محله خاتم‌الانبیا(ص) عنوان‌های استانی و کشوری دارد

قرارگفت‌وگو را در محل تمرینش در مسجد خاتم‌الانبیا(ص) واقع در خیابان امام زمان(عج)5 گذاشته‌ایم. طبقه دوم مسجد و یکی از اتاق‌های بزرگ‌تر این طبقه را برای ورزش رزمی کاراته در نظر گرفته‌اند. علاقه‌مندان به این رشته ورزشی در محله خاتم الانبیا(ص) کم نیستند و این باشگاه در رده‌های سنی مختلف از نونهال تا بزرگسال مخاطب دارد؛ ورزش‌دوستانی که بسیاری از آن‌ها در مسابقات مختلف استانی و کشوری موفق به کسب مقام‌های مختلف شده‌اند و خود را برای مسابقات بین‌المللی آماده می‌کنند. 

این بار با آرش دلربایی، نوجوان موفق این باشگاه و محله گفت‌وگو کردیم. او توانسته در مسابقات مختلف استانی و کشوری مدال به‌دست آورد. در یکی از مسابقات بین‌المللی نیز حضور داشته اما نتوانسته مدالی کسب کند.

کسب مدال‌های رنگارنگ باشگاهی و استانی

آرش متولد سال 1389 و کلاس پنجم است. برای تمرین در سالن آماده شده است. روی لباس سفید کاراته کمربند قهوه‌ای بسته. او پنج رنگ مختلف کمربند را با موفقیت گرفته است و منتظر است تا دوره کمربند قهوه‌ای تمام شود و بتواند بعد از آزمون کمربند سیاه را بگیرد. تا رسیدن به دان‌ها فاصله زیادی ندارد. از کودکی به رشته‌های رزمی علاقه داشته و از هفت‌سالگی به کلاس‌های کاراته باشگاه خاتم می‌آید. علاقه‌اش کمک می‌کند تا جدی‌تر تمرینات را دنبال کند. همیشه برای یادگیری پیش‌قدم است. 

آرش در کنار ورزش درس‌هایش را هم خوب می‌خواند و می‌خواهد در همه ابعاد زندگی آدم موفقی باشد

از همان سال اول تمرین در مسابقات شرکت می‌کند و در سطح باشگاه و استان در سال‌های مختلف و در بخش کمیته(مبارزه) مقام اول تا سوم را دارد. تیرماه سال 1398 در نخستین دوره مسابقات قهرمانی کشوری سبک شورین کمپو کای کان کاراته و در رده سنی نونهالان، مقام اول را در بخش کمیته (مبارزه) به دست می‌آورد. این مسابقه را فدراسیون کاراته در مشهد برگزار می‌کند. او برای مسابقات انتخابی بین‌المللی به تهران می‌رود اما آنجا حریفان او را شکست می‌دهند و تجربه شکست باعث می‌شود آرش جدی‌تر از گذشته تمریناتش را ادامه دهد.

دوست دارم استاد تمام شوم

علاقه‌اش به کمیته (مبارزه) بیشتر است. در زمین مبارزه از لوازم ایمنی مثل ساق‌بند، کاپ، کلاه و دستکش استفاده می‌کند. اولین مسابقه‌اش را سال 1397 و با کمربند سفید می‌دهد و مقام دوم استانی را به دست می‌آورد. با اینکه چند ماهی بیشتر از شروع آموزشش نگذشته اما موفق می‌شود حریف‌ها را یکی بعد از دیگری شکست دهد. او می‌گوید: آن شب استرس زیادی داشتم و تا صبح نخوابیدم ولی در زمین مسابقه به خودم گفتم تمام تلاشم را می‌کنم و از پس حریفان برمی‌آیم. بعد از آن در دیگر مسابقات استرس نداشتم.

آرزوی او رسیدن به سکوهای قهرمانی جهان و استاد تمام‌شدن در این رشته ورزشی است. البته آرش در کنار ورزش درس‌هایش را هم خوب می‌خواند و می‌خواهد در همه ابعاد زندگی آدم موفقی باشد. قدردان زحمات پدر و مادر و استادش است. ورزش به اعتماد به نفس و رشد فردی و درسی او کمک کرده است. او به هم‌سن و سال‌هایش پیشنهاد می‌دهد تا ورزش مورد علاقه خود را به‌طور جدی دنبال کنند.